خۆڕاگری: پرونده کمال شریفی، روزنامهنگار و زندانی سیاسی کرد، نمونهای آشکار از نقض حقوق بشر و سرکوب صدای آزاد در رژیم جمهوری اسلامی ایران است. کمال شریفی به دلیل فعالیتهای روزنامهنگاری و سیاسیاش به سی سال زندان محکوم شده و بیش از هفده سال است که در زندان به سر میبرد. نامبرده اکنون به زندان میناب تبعید شده است؛ مکانی که از زادگاهش دور است و شرایط او را دشوارتر کرده است.
ماندن هفده سال در زندان، بدون داشتن کمترین حق ارتباط عادی، تأثیر عمیقی بر جسم و روان او گذاشته است. کمال شریفی تنها یک زندانی نیست، بلکه شاهدی بر وضعیت ناگوار زندانها و سیستم قضایی در رژیم جمهوری اسلامی است که استفاده از مجازات طولانیمدت را به عنوان ابزاری برای شکستن اراده انسانها میبیند. این رفتارهای غیرقانونی، دائماً ناقض حقوق بنیادین کسانی است که به خاطر عقیده و فعالیتهایشان به زندان افکنده میشوند.
وضعیت سلامتی کمال شریفی بسیار نگرانکننده است، زیرا طبق گزارشها، حال جسمانی او مساعد نیست و در دوران حبس دو بار دچار سکته شده است. در زندانهای ایران، دسترسی به درمان پزشکی پیشرفته بسیار دشوار است و اغلب به عنوان ابزاری برای فشار بر زندانیان استفاده میشود. نادیده گرفتن سلامتی نامبرده و فقدان درمان لازم، در زمره شکنجه سفید و تلاش برای حذف تدریجی زندانی قرار میگیرد که این امر نقض بزرگ قوانین بینالمللی حقوق بشر است.
با وجود همه این تخلفات، حق اولیه «مرخصی» از او سلب شده است. در طول این هفده سالی که در زندان است، دستگاه قضایی و اداره زندان اجازه ندادهاند که حتی برای مدتی کوتاه بیرون از زندان را ببیند یا با خانوادهاش دیدار کند. این محرومیت، نقض آشکار اصول بینالمللی حقوق بشر است که بر حق زندانی برای حفظ روابط با خانواده و جامعه تأکید میکنند.
در پایان، پرونده کمال شریفی فراخوانی فوری برای همه سازمانهای حقوق بشر و جامعه بینالمللی است. حکم سی سال زندان برای یک روزنامهنگار تنها به دلیل عقاید و فعالیتهای سیاسی، حکمی است که در هیچ معیار عدالتی نمیگنجد. تداوم این وضعیت ناگوار و محرومیت از درمان پزشکی و مرخصی، خطری جدی برای جان او ایجاد کرده است. لازم است صدایی رسا برای پایان دادن به این ظلم طولانیمدت و درخواست آزادی برای نامبرده وجود داشته باشد، زیرا جان او در خطر است.
