یک زندانی کُردِ ۴۹ ساله و بیمار به نام کمال شریفی که از سال ۱۳۸۷ در حبس ناعادلانه به سر می‌برد، به دلیل محروم شدن عامدانه و طولانی مدت از خدمات درمانی تخصصی صدماتی جبران‌ناپذیر به سلامتی‌اش وارد آمده و خطر مرگ او را تهدید می‌کند. او از عوارض بلندمدت یک سکته در سال ۱۳۹۰، بیماری قلبی، مشکلات گوارشی، درد مفاصل، تحلیل رفتن لثه‌ها و از دست دادن دندان‌هایش رنج می‌برد.
کمال شریفی در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۹۹ در زندان میناب در استان هرمزگان دچار سکته قلبی شد و به بیمارستان منتقل شد، اما پس از فقط چهار روز و بر خلاف توصیه‌های پزشکی زودتر از موعد به زندان بازگردانده شد. او در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۹۹ به بیمارستانی در بندرعباس منتقل شد و تحت عمل جراحی آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری قرار گرفت. بار دیگر مقامات زندان و دادسرا با بی‌توجهی به توصیه‌های پزشکی او را پس از گذشت فقط دو روز به زندان بازگرداندند. با وجود اینکه به گفته کمال شریفی، جراحش به او گفته بود به مدت دو سال باید هر ماه مرتب معاینه شود، او هیچ مراقبت درمانی تخصصی پس از عملش دریافت نکرده است. کمال شریفی همچنین به شدت نگران است که مقامات زندان، با امتناع از فراهم‌آوردن داروهای مورد نیاز برای جلوگیری از خطر حمله قلبی مجدد، قرار دادن او در یک اتاق پرازدحام در کنار زندانیان محکوم به جرائم خشن و محروم کردن وی از رژیم غذایی سالم ، جان او را در خطر قرار داده‌اند. این شرایط، توصیه‌های پزشک وی مبنی بر کاهش استرس و پیروی از رژیم غذایی سالم را نقض می‌کند.
مقامات قضایی همچنین کمال شریفی را محکوم کرده‌اند که در حین گذراندن دوره‌ی حبس «از مرخصی، ملاقات و مکاتبه با دیگران محروم بماند». این شرایط مصداق شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است. به این ترتیب، در نزدیک به ۱۴ سال، کمال شریفی تنها یک بار با خانواده‌اش ملاقات داشته است. کمال شریفی می‌گوید در پاسخ به شکایت‌های مکرر وی در مورد بدرفتاری و محرومیت از مراقبت‌های پزشکی، مسئولان زندان به او گفته‌اند که نهادهای اطلاعاتی هم‌چنان بر ادامه‌ی ممنوعیت دسترسی وی به مرخصی و ملاقات با خانواده اصرار دارند و مقامات دادرسی نیز دستوری مبنی بر انتقال او به یک مرکز پزشکی خارج از زندان صادر نکرده‌اند. او در آذر ۱۳۸۷ پس از یک محاکمه به شدت ناعادلانه که فقط حدود پنج دقیقه به طول انجامید و بر اساس «اعترافات» به دست‌آمده از طریق شکنجه با اتهام «محاربه» به ٣٠ سال زندان محکوم شد.
اقدام شما موثر است، با زبان و قلم خودتان یا با استفاده از متن پیشنهادی عفو بین‌الملل به مقامات ایران نامه بنویسید و از آن‌ها بخواهید که
کمال شریفی به‌عنوان فردی با سابقهی بیماری‌های جدی، در صورت ابتلا به کووید-۱۹ در زندان، بیشتر در معرض مرگ یا بیماری حاد قرار دارد. با توجه به این موضوع و نقض جدی حقوق مرتبط با دادرسی منصفانه که به حبس وی ماهیت خودسرانه می‌بخشد، او را آزاد کنند،
تا زمان آزادی وی، فورا او را تحت مراقبت‌های پزشکی تخصصی در خارج از زندان قرار دهند و همچنین امکان ملاقات منظم با خانواده‌اش را فراهم آورند،
شکایات وی در مورد شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها، از جمله از طریق محروم شدن از مراقبت‌های پزشکی مناسب، را مورد تحقیق قرار دهند و افراد مسئول را پاسخگو کنند،
به نگرانی‌های مربوط به مراقبت‌های پزشکی، ازدحام بیش از حد، بهداشت و رژیم غذایی در زندان میناب مطابق با استانداردهای بین‌المللی رسیدگی کنند و اجازه بازرسی توسط نهادهای مستقل بین‌المللی را صادر کنند.